درمان خانگی بیش فعالی در کودکان

بیش فعالی کودک یکی از نگران‌کننده‌ترین مسائل برای والدین محسوب می‌شود؛ زیرا یک اختلال عصبی رشدی است که نه‌تنها روی رشد مهارت‌ها و شکل‌گیری شخصیت کودک تاثیر منفی دارد، بلکه در رشد و بهبود فیزیکی مغز او نیز اختلال ایجاد می‌کند. باتوجه‌به اینکه این اختلال در دسته مشکلات ذهنی و روانی قرار می‌گیرد، بسیاری از پدر و مادرها در برابر مصرف دارو و جلسات منظم روان‌درمانی مقاومت می‌کنند. این مقاومت کاملا به ضرر خانواده است؛ زیرا گسترش ADHD کودک در درازمدت به همه اعضای خانه آسیب می‌زند؛ بنابراین اگر جزو این دسته از والدین هستید، روش‌های درمان خانگی بیش فعالی در کودکان را جدی بگیرید.

بیش فعالی چیست؟

پاسخ به پرسش بیش فعالی چیست؟ بسیار چالش‌برانگیز خواهد بود؛ زیرا منشا آن نامشخص است و علائم آن تقریبا نامرئی هستند. اما اگر به دنبال یک توضیح ساده هستید، باید بگوییم ADHD اختلال نقص توجه/بیش فعالی است که باعث بروز اختلال در تمرکز، رفتارهای تکانشی و مانع رشد عملکردی مغز کودک می‌شود.

این اختلال معمولا در کودکان بین سنین 7 تا 12 سال خود را نشان می‌دهد و شدیدا زندگی او را مختل می‌کند؛ کودک در مدرسه، اجتماع، ارتباط با اعضای خانواده و سایرین دچار مشکل می‌شود. در برخی فرهنگ‌ها، من‌جمله فرهنگ ما، بسیاری از علائم ADHD در دسته رفتارهای نرمال کودکانه قرار می‌گیرند و اگر شدیدتر شوند، برچسب “بی‌ادبانه“ بر آن‌ها می‌خورد؛ یعنی بیشتر والدین تفاوت بین بیش فعالی و شیطنت در کودکان را متوجه نمی‌شوند. بنابراین، این اختلال تقریبا نامرئی است؛ تا زمانی که آسیب قابل‌توجهی به کودک وارد کند. 

یادتان باشد که ADHD یک ناتوانی نیست؛ بلکه نوع دیگری از توانایی محسوب می‌شود. از بسیاری جهات، کودک دارای ADHD دارای موهبت‌های فراوانی است؛ تنها کافی است روش استفاده از آن‌ها را به او آموزش دهید. اگر نور درست بتابد، سایه‌ها دیگر ترسناک نخواهند بود. (منبع 1، 2)

آیا کودک من به درمان ADHD نیاز دارد؟

نکته قابل‌توجه در پاسخ به این سوال مهم، در چیستی ADHD نهفته است. ADHD بیشتر از آنکه یک بیماری باشد، یک “اختلال” است. اختلال در روان‌شناسی به مشکلات ناشی از یک بیماری اطلاق می‌شود که در عملکرد قسمتی از بدن یا ذهن فرد مشکل ایجاد کند. این مشکل معمولا در حدی شدید است که شخص را از انجام کارهای ساده نیز بازمی‌دارد. دست‌وپنجه نرم کردن با اختلال در بزرگسالان نیز دشوار است؛ چه برسد به کودکی که هنوز نه خودش را شناخته است و نه دنیای اطرافش را.

ابتلا به ADHD، پیش‌زمینه ابتلا به اختلال‌های اضطراب، افسردگی و مشکلات خواب است. در این شرایط، نه‌تنها کودک باید مورد درمان ADHD قرار بگیرد، بلکه والدین نیز باید در تلاش برای بهبود مهارت‌های خود، کنترل خشم، عصبانیت و افزایش صبر و پذیرش خود باشند. (منبع 1، 2)

درمان خانگی بیش فعالی در کودکان یا دارو درمانی؟

درمان خانگی بیش فعالی در کودکان در دسته درمان‌های مکمل قرار می‌گیرد؛ یعنی جایگزین درمان حرفه‌ای پزشکی (دارویی و روان‌درمانی) نخواهند بود و در نهایت، کودک شما به درمان حرفه‌ای نیاز خواهد داشت. برخی والدین معتقدند این روش‌ها و درمان بیش فعالی بدون دارو ایمن‌تر از داروهای شیمیایی هستند و بهتر ADHD را درمان می‌کنند. این تفکر لزوما درست نیست.

میزان واکنش کودک به انواع درمان‌ها، ارتباط مستقیمی با شدت اختلال، انواع بیش فعالی، شرایط محیطی و شخصیت کودک خواهد داشت؛ بنابراین بهبود کودک شما با روش‌های درمان خانگی بیش فعالی در کودکان، به معنای زیر سوال بردن روش‌های دارویی و روان‌درمانی نخواهد بود. ضمن آنکه شما نباید اجتناب از دارو و پزشک را به دیگرانی توصیه کنید که شرایط کودکشان با شما متفاوت است؛ زیرا به‌احتمال زیاد، آن کودک به درمان‌های خانگی پاسخ نخواهد داد. این در واقع مسئولیت اجتماعی و اخلاقی شماست.

درمان خانگی بیش فعالی در کودکان در مواردی موثر واقع شده است؛ اما همچنان تحقیقات قابل استنادی در این زمینه وجود ندارد. به همین ترتیب، برآورد کافی و درک کاملی از خطرات احتمالی آن‌ها در دسترس نیست. این درمان‌ها معمولا بار روانی سنگینی روی والدین می‌گذارند؛ زیرا باید به‌تنهایی این متدها را مدیریت کنند. ضمن آنکه معمولا تاثیر مشخصی بر روند بیماری ندارند و در صورت بی‌احتیاطی، ممکن است آن را شدیدتر کنند. برای تعیین اینکه آیا یک درمان خانگی بیش فعالی در کودکان مناسب است یا خیر، به موارد زیر توجه داشته باشید:

• روش درمانی نباید ادعا کند که ADHD را از ریشه حل می‌کند.
• بی‌ضرر یا طبیعی بودن یک روش درمانی صرفا به معنای ایمن بودن آن نیست.
• روش درمانی نباید منحصر به یک نفر باشد و باید حداقل توسط چند متخصص مورد تایید قرار گرفته باشد.
• منطق پشت این روش درمانی چیست؟ آیا تحقیقات خاصی در این زمینه صورت‌گرفته است؟
• گران‌بودن هزینه درمان صرفا به معنای تاثیرگذاری بیشتر آن نخواهد بود.
• روش درمانی باید توسط یک فرد واجد شرایط و دارای صلاحیت تدوین و منتشر شده باشد.

روش‌های گیاهی و طب سنتی در درمان ADHD توصیه نمی‌شوند. هر دارویی، اعم از گیاهی و شیمیایی، باید یک پشتوانه منطقی مبتنی بر آزمایش‌ها و مشاهدات داشته باشد. ADHD همچنان یک اختلال ناشناخته به شمار می‌رود که محققان در حال بررسی جنبه‌های پیچیده آن هستند؛ بنابراین مصرف داروهای گیاهی و دم‌نوش‌ها ریسک شدت‌گرفتن این بیماری را بالا می‌برند. بهترین کار، کمک‌گرفتن و مشورت با یک پزشک متخصص خواهد بود. (منبع 1، 2)

روش های امن درمان خانگی بیش فعالی در کودکان

روش امن، به روشی گفته می‌شود که ریسک کمی دارد؛ به زبان ساده، اگر سودی نرساند، ضرری هم ندارد. این روش ها معمولا مورد تایید پزشکان نیز هستند و طبق مشاهدات پراکنده، در مواردی تاثیر مثبت بر بهبود ADHD داشته اند. تاکید این روش ها بر ایجاد عادات سالم و ساده‌ای است که کودک بتواند به راحتی آن ها را انجام دهد و حس مثبتی پیدا کند. در ادامه به روش‌های امن درمان خانگی بیش فعالی در کودکان می‌پردازیم:

1. درمان بیش فعالی با رژیم غذایی

طبق مطالعات انجام شده، رژیم غذایی کودکان منجر به بروز بیش‌فعالی نخواهد شد، اما برخی غذاها تاثیرات مثبت و منفی بر علائم این اختلال دارند. باتوجه‌به اینکه تغذیه در این سنین نقش مهمی در رشد کودکان دارد، توصیه می‌کنیم حتما با یک متخصص تغذیه مشورت کنید؛ اما توصیه‌های کلی برای درمان بیش فعالی با غذا به شرح زیر هستند. توجه داشته باشید این موارد، هنوز مستند نیستند و در حد توصیه بیان می‌شوند:

• رژیم غذایی شامل مکمل‌ها؛ مانند مگا ویتامین‌ها، مکمل‌های گیاهی و معدنی، بیوفیدبک الکتروانسفالوگرام و کایروپراکتیک
• رژیم‌های غذایی شامل پروتئین بالا؛ مانند لوبیا، پنیر، تخم‌مرغ، گوشت و آجیل. بهتر است این موارد در ساعات صبح و به‌عنوان میان‌وعده‌های بعد از مدرسه میل شوند. تحقیقات پراکنده ثابت کرده‌اند مصرف این غذاها تاثیرات داروهای ADHD را افزایش می‌دهد.
• رژیم‌های غذایی شامل کربوهیدرات پیچیده؛ مانند سبزی‌ها و برخی میوه‌ها از جمله پرتقال، نارنگی، گلابی، گریپ‌فروت، سیب و کیوی. این مواد غذایی کربوهیدرات لازم برای بدن را فراهم می‌کنند تا بدن بتواند آن را به گلوکز تبدیل کند و انرژی موردنیازش را از آن‌ها دریافت کند. بهتر است این غذاها در عصر مصرف شوند تا به خواب باکیفیت و بهتر کودک کمک کنند.
• رژیم‌های غذایی سرشار از اسیدهای چرب امگا 3؛ مانند ماهی‌تن، سالمون، دیگر ماهی‌های سفید آب سرد، گردو، آجیل برزیلی و روغن‌زیتون.

(منبع 1، 2)

غذاهای نامناسب برای کودکان بیش فعال

درصورتی‌که تشخیص ADHD در کودکتان قطعی شد، توصیه می‌کنیم مصرف مواد غذایی زیر را به حداقل برسانید:

• غذاهای شیرین و دارای شکر؛ مانند نوشابه یا آب‌میوه غلیظ، شیرینی‌هایی مانند آب‌نبات، کیک یا کلوچه، غذاهای فراوری شده
• کربوهیدرات‌های ساده؛ مانند شربت، مربا، عسل، قند، محصولات تهیه شده از آرد سفید، برنج سفید و سیب‌زمینی بدون پوست. همه کربوهیدرات‌های ساده مضر نیستند و شما نباید میوه‌ها را از رژیم غذایی کودک حذف کنید.
• چربی‌های ناسالم؛ مانند غذاهای سرخ شده یا پخته شده با استفاده از چربی‌های اشباع شده مانند کره، روغن روغنی، روغن نارگیل و روغن پالم، محصولات لبنی مانند خامه، ماست، پنیر و شیر پرچرب، گوشت‌ها از جمله مرغ، بره، و گوشت گاو، کافئین و سایر نوشیدنی‌های انرژی‌زا.

(منبع)

2. درمان با ورزش

ازآنجایی‌که عقل سالم در بدن سالم است، کسی تاثیر مثبت ورزش بر اختلالات را زیر سوال نمی‌برد؛ اما شاید بپرسید ورزش فعالیتی است که نیاز به تمرکز دارد، پس چرا به کودک ADHD توصیه می‌شود؟

پاسخ این سوال، در پاسخ سوال علت بیش فعالی چیست؟ نهفته است! یکی از دلایل مهم بروز بیش فعالی در کودکان، ژنتیک است. مغز برخی کودکان به طور ژنتیکی، در ترشح انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند دوپامین، نوراپی‌نفرین و سروتونین دچار مشکل خواهد بود. برای رفع این مشکل، معمولا داروهای محرک مانند ریتالین و آدرال تجویز می‌شوند که به افزایش سطح این انتقال‌دهنده‌ها کمک می‌کنند.

مطالعات ثابت کرده است انواع فعالیت‌های ورزشی که نیاز به توجه دقیق به حرکات بدن دارند، تاثیری مشابه این داروها در مغز ایجاد می‌کنند؛ یعنی ورزش‌هایی مانند رقص، ژیمناستیک، هنرهای رزمی، اسکیت و ورزش‌های تیمی با افزایش گردش خون و ورود آن به مغز، موجب افزایش سطح هورمون‌ها در مغز کودک می‌شوند و توجه و تمرکز او را بهبود می‌بخشند. مزیت ورزش این است که نسخه لازم ندارد، گران و کمیاب نیست و عوارض ندارد.

طبق مطالعات، تاثیر ورزش بر بهبود علائم قطعی است، اما میزان تاثیر آن به نوع ورزش، شخصیت کودک و شرایط خاص او بستگی خواهد داشت.

(منبع 1، 2)

3. درمان بیش فعالی با رفتار درمانی

درمان‌های رفتاری برای ADHD شامل ایجاد تغییراتی در محیط کودک و نحوه تعامل کودک با آن است که هدف آن، کمک به تغییر رفتار کودک، بدون تهاجم و سخت‌گیری تعریف می‌شود. رفتاردرمانی باید با مشورت و تحت‌نظر یک متخصص آموزش‌دیده، مانند روان‌شناس، انجام شود. به طور خلاصه، شما می‌توانید با روش‌های زیر به تسریع روند درمان ADHD کودکان در خانه کمک کنید:

1. یک برنامه روزانه برای کارها بنویسید و حتما آن را رعایت کنید

هر روز، یا هر آخر هفته، زمانی را به برنامه‌ریزی اختصاص دهید. به‌صورت خانوادگی دور میز بنشینید و “ساعت برنامه‌ریزی” داشته باشید. در این ساعت، والدین باید برنامه روزانه خود را بنویسند تا کودک به پیروی از آن‌ها، مایل به نوشتن برنامه روزانه شود. برنامه روزانه کودک ADHD باید شامل دستورالعمل‌های دقیقی شود که شامل موارد زیر هستند:

• ساعت دقیق خواب و بیداری
• ساعت انجام تکالیف
• ساعت تماشای تلویزیون
• ساعت کلاس رفتن
• ساعت ورزش
• ساعت غذاخوردن

برای تشویق کودک به انجام این کار، می‌توانید یک پلنر روزانه مطابق سلیقه‌اش برای او تهیه کنید تا روند برنامه‌ریزی شخصی‌تر و لذت‌بخش‌تر شود. کودک را به نوشتن کارها، تکالیف و احساسات و اتفاق‌ها عادت بدهید و از او بخواهید گزارش‌های دقیقی به شما بدهد. به‌عنوان‌مثال، زمان صرف وعده ناهار در مورد کارهایی که از صبح تا این لحظه انجام داده است صحبت کنید. بابت هر کاری که انجام شده است، او را حسابی تشویق کنید؛ اگر هم کار انجام نشده‌ای در برنامه او وجود دارد، به ترتیب زیر پیش بروید:

• به توضیحات و بهانه‌هایی که برای انجام‌ندادن کار آورده است گوش کنید و نشان دهید برایتان مهم است.
• به کودک بگویید که او را درک می‌کنید و خودتان هم بعضی وقت‌ها به تمام کارهایتان نمی‌رسید؛ این کاملا طبیعی است و کودک نباید از انجام‌ندادن برخی کارها شرمنده باشد. حواسمان باشد در روند درمان خانگی بیش فعالی در کودکان، فراموش نکنیم که همه ما محدودیت‌های انسانی داریم.
• روش‌هایی برای مدیریت بهتر زمان و انجام کارها به او پیشنهاد کنید؛ به‌عنوان‌مثال، می‌توانید از این جمله استفاده کنید: “من هم همیشه زمان مرتب‌کردن اتاق زیادی خسته می‌شوم. در این زمان‌ها، معمولا یک لیوان چای می‌خورم و استراحت می‌کنم. تو هم هر زمان خسته شدی، بیا یک لیوان شیر با هم بخوریم و بعد به کارها برسیم.”

2. حواس‌پرتی‌های کودک را به حداقل برسانید

باتوجه‌به مشکل تمرکز و دریافت اطلاعات شفاهی توسط این کودکان، شما باید تمام تلاشتان را بکنید تا کودک کمترین حواس‌پرتی را تجربه کند. در این صورت، از متوجه نشدن یا فراموش‌کردن حرف‌های شما خجالت‌زده نخواهد شد. برای گفت‌وگو با کودک ADHD به این موارد توجه کنید:

• در یک محیط خلوت با او صحبت کنید.
• با او تماس چشمی برقرار کنید.
• در زمان صحبت چند بار نام او را به زبان بیاورید؛ توجه داشته باشید که در این مورد، منظور ما صداکردن کودک نیست.
• با او تماس فیزیکی داشته باشید تا تمام حواس پنج‌گانه او به شما باشد. می‌توانید دستش را بگیرید، شانه‌هایش را نوازش کنید یا صرفا نزدیک او بنشینید.
• در بیان صحبت‌هایتان از جملات کوتاه و دارای کلمات آسان استفاده کنید. بگذارید کودک اصل مطلب را بفهمد و درگیر معنای کلمات و ربط‌دادن جملات به یکدیگر نشود.

در ادامه، استفاده از تلویزیون، بازی‌های ویدئویی و تلفن همراه را به حداقل برسانید و یک محیط آرام در خانه فراهم کنید.

3. به رفتار مثبت پاداش دهید

کودک ADHD متوجه واکنش‌های منفی شما به کارش می‌شود، اما دلیل آن را نمی‌داند و این بسیار او را ناراحت می‌کند. این کودکان نسبت به سایر هم‌سن‌وسال‌هایشان بیشتر در معرض انتقاد و قضاوت قرار می‌گیرند و تا حد زیادی، خود را عامل ناراحتی و ناامیدی والدین خود می‌دانند. در برخی موارد، شما چاره‌ای جز اظهار واکنش منفی ندارید؛ زیرا به‌هرحال کودک باید فرق بین درست و غلط را یاد بگیرد. اما به همان نسبت، باید در ابراز واکنش مثبت دست‌ودل‌باز باشید و کوچک‌ترین کارهای مثبت او را تشویق کنید.

یک روش خوب برای افزایش تاثیر این واکنش مثبت، ایجاد نمودار یا جدول کارهای خوب است. در این جدول، هر بار که کودک کار خوبی می‌کند یک تصویر خندان بکشید یا برچسب زیبایی بچسبانید. زمانی که تعداد کارهای خوب به 10 رسید، به او پاداش بدهید. این پاداش می‌تواند در قالب خوراکی، بازی، اجازه برای تلویزیون دیدن و بازی ویدئویی و سایر موارد باشد.

4. انتخاب‌ها را محدود کنید

کودک ADHD تمرکز ندارد و انجام کارها برایش دشوار است. یکی از این کارهای دشوار، انتخاب از بین چند مورد محسوب می‌شود؛ زیرا کودک نمی‌تواند با تمرکز، هر کدام را سبک‌سنگین کند و یک انتخاب نهایی داشته باشد. بهترین کار در این شرایط این است که انتخاب‌ها را محدود کنید. به‌عنوان‌مثال، زمان خرید یک اسباب‌بازی، دو مورد را به او نشان دهید و اجازه دهید بین آن دو انتخاب کند. شما باید گیج شدن و دشواری در تصمیم‌گیری را از همین سنین به حداقل برسانید.

5. موفقیت او را تضمین کنید

کودک دارای ADHD به دلیل سرزنش‌های پی‌درپی و عدم‌پذیرش از سوی دیگران، معمولا عزت‌نفس پایینی دارد. این عزت‌نفس پایین باعث می‌شود او دلیل یا انگیزه‌ای برای انجام فعالیت‌های متنوع یا معاشرت با سایرین نداشته باشد؛ درحالی‌که انجام این فعالیت‌ها و معاشرت‌ها می‌توانند در بهبود مهارت‌ها و رشد شخصیت او بسیار مفید باشند.

بنابراین، اگر کودک خودش عزت‌نفس ندارد، باید عزت‌نفس را در او ایجاد کنیم. یکی از بهترین روش‌های برای انجام این کار، پیداکردن فعالیت‌هایی است که کودک در آن‌ها استعداد دارد. شما باید با مشاهده دقیق رفتارهای کودک، فعالیت‌هایی را شناسایی کنید که دو ویژگی زیر را داشته باشند:

• کودک به انجام آن‌ها علاقه داشته باشد و از انجامش لذت ببرد،
• کودک در آن‌ها موفق باشد.

این فعالیت‌ها می‌توانند در هر حوزه و زمینه‌ای باشند؛ هنر، ورزش، سرگرمی‌ها و غیره. سپس باید کودک را در محیطی قرار دهید که با نشان‌دادن توانایی‌هایش در انجام این فعالیت بخصوص، واکنش مثبت و تشویقی دریافت کند. بهتر است این محیط‌ها رقابتی نباشند.

6.    کودک را هل دهید!

کودک ADHD  معمولا بعد از مدتی، به گوشه‌گیری و انزوا تمایل پیدا می‌کند؛ زیرا از انتقادهای دائمی دیگران خسته می‌شود. بعد از اینکه درمان خانگی بیش فعالی در کودکان را اجرا کردید و کمی از شدت علائمش کم شد، باید روی مهارت‌های اجتماعی او کار کنید.

در درجه اول، توجه داشته باشید تنها کسی که تا این حد صبورانه و بامحبت با رفتارهای کودک ADHD برخورد می‌کند، پدر و مادرش هستند. سایر افراد جامعه ممکن است این حجم از صبر و آرامش را نداشته باشند و این حق مسلم آن‌ها خواهد بود. دیگران به جز هنجارهای ساده اجتماعی، در قبال کودک شما و شرایط او مسئول نیستند. در نتیجه، تلاش کنید فرایند اجتماعی شدن کودکتان را در یک محیط کودکانه و مناسب سنش انجام دهید.

این انتخاب درست، از انواع درگیری‌های لفظی، فکری و تذکر و واکنش مستقیم به کودکتان جلوگیری می‌کند. فکر نکنید اقدام به دعوا یا درگیری با دیگران در مقابل کودک کار درستی است. این کار اشتباه، دو نتیجه دارد:

• کودک فرق بین درست و غلط را نمی‌فهمد و به پشتوانه حمایت نابجای شما، انواع رفتارهای ناهنجار را بروز خواهد داد.
• کودک از اینکه رفتارهایش عامل درگیری و دعوا هستند ناراحت می‌شود و بیش‌ازپیش خود را سرزنش می‌کند.

بنابراین، با انتخاب‌های درست، مهارت‌های اجتماعی کودک را در بستر مناسب و سالمی رشد دهید. تجربه‌های خوب و موفقیت‌های کوچک، نقش بسیار مهمی در خروج کودک از انزوا و خجالت خواهد داشت.

طبق گزارش‌های آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا، درمان‌های رفتاری معمولا برای کودکان پیش‌دبستانی توصیه می‌شود؛ اما در سنین بالاتر نیز تاثیرات قابل‌توجهی خواهد داشت. این نوع درمان در کنار دارودرمانی مؤثرترین روش کنترل ADHD به شمار می‌رود. استفاده از رفتاردرمانی به‌تنهایی نیز موثر است، اما دارو مکمل آن خواهد بود. (منبع 1، 2، 3)

کلام آخر

ADHD در کودکان یک اختلال جدی است که بر کیفیت زندگی او بسیار تاثیرگذار خواهد بود. کودکی، سنگ بنای زندگی هر انسانی محسوب می‌شود؛ اگر پدر و مادر این سنگ اول را به‌درستی جای‌گذاری نکنند، تمام زندگی کودک تحت‌تاثیر قرار خواهد گرفت. استفاده از روش‌های امن درمان خانگی بیش فعالی در کودکان بسیار عالی است؛ زیرا اصولا درمان بیش فعالی در کودکان از خانه شروع می‌شود، اما درعین‌حال توجه کنید که روند این درمان در خانه “تمام“ نمی‌شود. اجتناب از پزشک و متخصص این حوزه تنها باعث شدت‌گرفتن بیماری و به تاخیر افتادن درمان کودک خواهد شد.

منابع

• https://www.mayoclinichealthsystem.org/hometown-health/speaking-of-health/5-tips-to-manage-adhd-in-children
• https://www.mayoclinichealthsystem.org/hometown-health/speaking-of-health/5-tips-to-manage-adhd-in-children
• https://www.cdc.gov/ncbddd/adhd/treatment.html
• https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/adhd/diagnosis-treatment/drc-20350895
• https://www.helpguide.org/articles/add-adhd/treatment-for-childhood-attention-deficit-disorder-adhd.htm
• https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2014/1001/p456.html